Część 66 (Sofia)

Część 66

Przeprosiny Julii

Chciałam coś powiedzieć, wykrzyczeć mu prosto w twarz, że go nienawidzę, ale tylko patrzyłam jak wychodzi z sypialni i trzaska drzwiami. Nie mogłam wydusić z siebie ani słowa, a do oczu naszły mi łzy, które po chwili spłynęły mi po policzkach. Byłam zła za to, że mnie okłamał, bo doskonale znam swojego brata i wiedziałam kiedy coś przede mną ukrywa. Być może chcą mnie chronić, tylko przed czym?  Wiedziałam też, że wina naszej kłótni – jeśli tak to można nazwać – leży też po mojej stronie. Ostatni tydzień spędziłam w gronie innych modelek – kobiet w większości niezależnych, samodzielnych i jednocześnie samotnych – które pną się po szczeblach kariery, są gwiazdami na największych pokazach mody na świecie, a najlepsi fotografowie są gotowi zapłacić majątek za ich zgodę na sesję.  Wszystkie, z którymi się bawiłam wieczorami są szczęśliwe i spełnione twierdząc, że na rodzinę przyjdzie czas za kilka lat. Będą miały wtedy pieniądze, dom i stałą pracę w agencji w roli menagerów młodych modelek. One są samotne, bez domu i oszczędności, ale są spełnione i szczęśliwe, a ja mam kochającego męża, dom, pieniądze i poczucie braku satysfakcji, bo za kilka miesięcy na zawsze pożegnam się z pracą. Sama nie wiem co lepsze. Trudno tak z dnia na dzień przestawić się z walczącej o swoje modelki w grzeczną  żonę męża, a moje rozdrażnienie na pewno nie wyjdzie nam na dobre i może się różnie skończyć. Za kilka dni kolejny wyjazd i kolejne rozstanie, a Darek jest na mnie zły i zapewne nie chce dziś już słyszeć ani słowa o mojej pracy. Takie myśli towarzyszyły mi podczas szybkiej kąpieli i robienia makijażu. Wyszłam z sypialni z zamiarem przeproszenia Darka, ale ku mojemu zdziwieniu, jego nie było ani w salonie,  ani w biurze. Zerknęłam na zegarek. Dochodziła godzina 13:00. Pewnie zjawi się na obiedzie – powiedziałam sama do siebie i zabrałam się za przygotowywanie posiłku, który po niespełna godzinie był prawie gotowy.

-Tyler !- zawołałam brata, ale nikt mi nie odpowiedział, więc sama zaczęłam nakrywać do stołu. Wiedziałam, że Darek pojawi się na obiedzie punktualnie, czego nie mogłam być pewna co do brata.

Usłyszałam zgrzyt zamka i w drzwiach zobaczyłam Darka trzymającego piłkę do kosza, a zaraz za nim Tyler’a. Oboje zmęczeni i zakurzeni, ale z uśmiechami na twarzach.

- Kotku, znalazłem godnego przeciwnika. Twój brat prawie mnie ograł, ale się nie dałem – pochwalił się Darek przekraczając próg domu.

- No to jestem z Ciebie dumna skarbie – ucałowałam Darka w policzek – przebierzcie się, bo za chwilę obiad – dodałam słysząc dźwięk piekarnika.

- Co na obiad siostra? – spytał Tyler wchodząc do kuchni podczas gdy ja przelewałam sok do wysokich granatowych szklanek z grubego szkła.

- Pomidorowa i zapiekanka z makaronem, taka jaką lubisz – odpowiedziałam.

- No, no, dwa dania, niezła z ciebie żonka – odparł Tyler, na co nic nie odpowiedziałam, bo nie miałam zbytnio co. Miałam powiedzieć, że tak chce Darek i dlatego tak jest? Nie chcę, żeby ktokolwiek wiedział o naszych relacjach, a tym bardziej mój brat.

- O czym tak dyskutujecie? – w kuchni pojawił się Darek.

- O niczym – odparłam prawie od razu stawiając na stół naczynie z zupą i rozlewając do misek.

- O tym jaką to Julia jest dobrą żoną gotując dwudaniowy obiad – odrzekł mój brat, a Darek tylko spojrzał się na mnie i wiedział co odpowiedzieć.

- Jak jest się dobrym mężem to ma się dobrą żonę – powiedział, za co byłam mu wdzięczna.

- Julia, opowiadaj jak było we Francji? – zapytał z ciekawością Tyler.

- Właśnie, bardzo dobre pytanie, też chciałbym wiedzieć – poparł go Darek.

- We Francji wspaniale, mimo, że dużo pracy – odparłam, co spotkało się z dziwnym spojrzeniem obojga.

-  Tylko tyle? – spytał Darek

- No, a co jeszcze mam powiedzieć? – spytałam dopijając sok – W dzień praca, wieczorami jakaś mała impreza z dziewczynami. I tak codziennie – wzruszyłam ramionami.

- Codziennie impreza. Też bym chciał mieć taką pracę – powiedział Tyler.

- Bezalkoholowa – dodałam widząc wymowne spojrzenie męża – alkohol to tylko puste kalorie, a my musimy się pilnować.

- Właśnie widzę jak się pilnujesz. Prawie nic nie zjadłaś – odrzekł z nagłą troską mój brat.

- Zjadłam wystarczająco – odpowiedziałam i już chciałam wstać od stołu kiedy poczułam dłoń Darka na moim nadgarstku.

- Zjedz drugie danie kochanie, nikomu się nie spieszy, poczekamy – odparł spokojnie, ale stanowczo.

Nie mogłam mu się przyznać, że przeszłam na dietę, dlatego zjadłam choć trochę wiedząc, że to kolejne zbędne kalorie tego dnia. Dziesięć minut później sprzątnęłam ze stołu i usiadłam Darkowi na kolana. Tyler wyszedł na miasto, więc byliśmy sami. Miałam okazję naprawić mój dzisiejszy błąd.

- Chciałam cię przeprosić za dzisiejszy poranek – powiedziałam głaszcząc go delikatnie po głowie.

- Konkretnie za co? – spytał.

- No za tą poranną scenę. Jestem jakaś rozdrażniona i spięta po tym wyjeździe, a zaraz kolejny – przyznałam się do następnego wyjazdu.

- Jak to zaraz? To znaczy kiedy konkretnie? – dociekał Darek

- Za kilka dni – odparłam i zaczęłam go całować, długo i namiętnie, nie dając mu dojść do słowa.

- No skoro tak  - zaczął całując mnie równie  - to, to może poczekać – rozpiął mi zamek błyskawiczny w koszuli i powoli zaczął ją ściągać nie przerwanie całując moje usta. Ja w tym czasie zajęłam się jego drobnymi guzikami, rozpinając jeden po drugim. Przygryzł mi ucho, co uwielbiałam, a potem zaczął całować moją szyję wyginając mnie do tyłu i kładąc na kuchenny stół. Jednym, o dziwo płynnym ruchem rozpiął mój stanik i zaczął pieścić moje piersi, na co ja zaczęłam go delikatnie drapać po plecach paznokciami. Nie minęła minuta, a byliśmy już całkowicie nadzy. Teraz leżeliśmy na ziemi, ja na nim, całując jego szyję i kształtny tors i muskając jego brzuch, a on ściskał i masował delikatnie moje uda i pośladki. Było nam cudownie, a ta chwila mogłaby trwać dla nas wiecznie.  Uniósł mnie do góry i teraz ja byłam na dole, a on pieścił ustami moje uda, przechodząc wyżej i wyżej, zatrzymał się dopiero prawie na szyi, zgięłam kolana, wtedy gwałtownie wszedł, a ja krzyknęłam. Trochę bolało, ale wiedziałam, że się tym nie przejmie. Nasze dłonie krążyły z rozkoszą po naszych rozgrzanych ciałach, na których czuliśmy swoje szybkie i głębokie oddechy. Poczułam pierwsze energiczne pchnięcie, a po nich kolejne i następne, a wraz z nimi trudną do opisania rozkosz. Było nam tak wspaniale, że zmiana pozycji była zbędna, bo pierwszy tego dnia orgazm przyszedł bardzo szybko,  a zaraz po nim doszedł Darek. Leżeliśmy na puszystym dywanie w salonie, do którego się w trakcie przeturlaliśmy i prawie zasnęliśmy tuląc się do siebie, gdy ktoś po raz kolejny tego dnia zadzwonił do drzwi zamiast do furtki.