Część 69 (Kevin)

Część 69

Melanż.

Cholera, że też musiał się nawinąć ten głupi pies! I to akurat teraz – pomyślałem idąc po schodach na wiadukt na którym stali moi przyjaciele.

- Poległeś stary! – krzyknął Mateusz i zapiął swoją granatową kurtkę. – Mówiłem, że nie dasz rady nic ukraść na tej trasie.

- Ukradłbym, gdyby nie ten człowiek – powiedziałem.

- Nieważne. Zakład to zakład, to sprawa honorowa – odezwała się jego dziewczyna.

- Dobrze, to stawiam flaszkę tak jak się umawialiśmy. Zero siedem starczy?

- Starczy, jak braknie to się dokupi. Chodźmy już stąd, bo jeszcze ten koleś wróci – zaproponował Karol, który pomimo tak fatalnej i zimnej pory był w samej białej bluzie.

- No koleś mógłby nie wracać, ale dziewczyna była piękna. Taka drobna, subtelna, a jednak z mocnym charakterkiem – powiedziałem i westchnąłem.

- Trafiło cię w trzy minuty? – niedowierzała dziewczyna Mateusza, której imienia nigdy nie mogłem zapamiętać. Była nawet ładna, taka mała czarna.

- Chodźmy już stąd – rzuciłem do trójki moich przyjaciół i oddaliliśmy się w stronę samochodu mojego szwagra. Oczywiście pożyczyłem sobie samochód bez pozwolenia, ale liczyłem na to, że Darek, ani Julia się nie obrażą. W końcu jesteśmy rodziną.

Lubiłem to auto, było takie nowobogackie, duże i okazałe. Moim przyjaciołom też się podobało. Podjechaliśmy na stacje, kupiliśmy flaszkę i wypiliśmy ją za torami.

- Tyler będziesz prowadził po pijanemu? – zapytał Mateusz.

- Chętnie, ale jeszcze nie jestem pijany.

- No to daj mi kluczyki, śmignę na metę po spirytusik jak za starych czasów – powiedział Karol.

- Łap – rzuciłem w jego stronę kluczyk. – I nie obedrzyj go bo to auto mojej siostry męża – upomniałem.

Dalej czas płynął szybko, szybciej niż dotychczas. Wirował i był kolorowy jak nigdy dotąd, co zapewne zawdzięczać mogłem gramowi marihuany palonej z fifki. Było kilka dziewczyn, których imienia nawet nie pamiętam, jednak pamiętam w czym były dobre. Wybiła godzina jedenasta w nocy, odwiozłem więc przyjaciół na dzielnicę, kumplowi-Karolowi poleciłem by zajął się jak najlepiej moją Piękną, a sam udałem się w stronę domu mojej siostry. Miałem przed sobą jeszcze jakieś sto kilometrów drogi, włączyłem więc głośno muzykę i jechałem zapobiegawczo z dość wolną prędkością. Nie wiem jak udało mi się dotrzeć pod ich dom bez żadnej kolizji skoro ledwo stałem na nogach, a chodziłem zygzakiem. Jakoś doczołgałem się do furtki i wcisnąłem dzwonek kilkakrotnie…